obosieczny — «mający ostrze z obu stron» Obosieczny miecz. Broń obosieczna. przen. «niebezpieczny dla obu stron, mogący zwrócić się przeciw obu stronom» Obosieczne argumenty … Słownik języka polskiego
obusieczny — → obosieczny … Słownik języka polskiego
jednosieczny — «o broni białej, zwłaszcza o mieczu: mający ostrze z jednej strony, nie obosieczny» … Słownik języka polskiego
kindżał — m IV, D. u, Ms. kindżałale; lm M. y «rodzaj sztyletu, długi obosieczny nóż prosty lub zakrzywiony z krótką rękojeścią; używany przez plemiona kaukaskie oraz przez Turków» ‹z ar.› … Słownik języka polskiego
kordelas — m IV, D. a, Ms. kordelassie; lm M. y «obosieczny nóż myśliwski służący dawniej do dobijania postrzelonej zwierzyny; krótka szpada» ‹wł. gw.› … Słownik języka polskiego
miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… … Słownik języka polskiego
kindżał — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. I, D. u, Mc. kindżałale {{/stl 8}}{{stl 7}} długi, obosieczny nóż, prosty lub zakrzywiony, używany przez Turków oraz mieszkańców Kaukazu <ros. z tur.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
